Eyeopener Borneo

Daar was ik weer en dit keer met open ogen. Borneo Maleisie heeft zeker aan mijn verwachtingen voldaan (en die waren hoog) en heeft daarnaast ook echt mijn ogen geopend. Ik heb dan ook zeker geen spijt in de investering die ik moest doen in mijn vliegticket.

Vol gestress kwam ik op het vliegveld in Kuala Lumpur aan, zoals jullie in de vorige episode konden lezen. Na een vlucht van 3,5 uur kwam ik aan in Kota Kinabalu, de "hoofdstad" van Borneo, waar geen drol te doen is. Dat gaat goed komen dacht ik. Ik heb daarom die dag gelijk maar de overnight-bus gepakt naar Semporna. Helemaal aan de andere kant van het land. De busreis duurde lang, maar gelukkig waren er veel vriendelijke Malay's (die redelijk Engels konden) en heb ik al pratend de 9 uur volgehouden. Ik kwam om 4 uur snachts aan in Semporna en de enige overnachtingsmogelijkheid was een hotel. Vervelend! Semporna is de toegangspoort tot een eilandengroep die hoog in de top-10 lijst staat voor duikplaatsen. Dat beloofde dus wat. De dag erna ben ik gelijk vroeg opgestaan om een duiktrip te gaan regelen. Helaas, helaas zat Sipadan (dat is het hoofdeiland) voor een paar dagen vol. Er was nog wel plaats op Mabul-island. Geen haaien, maar dan kon ik mee leven. Want die heb ik op de Great Barrier al wel veel gezien. Na de trip geregeld te hebben, ben ik door het centrum heen gelopen en dat is de eye-opener waar ik het over had. Het was alsof je door de Middeleeuwen heen liep. Overal kraampjes met arme mensen die er echt alles aan probeerden te doen iets te verkopen, veel vissers, meest smerige omstandigheden waarin eten verkocht werd, maar vooral veel lachende gezichten. Alleen dit al deed mij beseffen dat wij maar een stel verwende uilskuikens zijn die niet snel tevreden zijn. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen, maar hoe bevoorrecht ben ik eigenlijk dat ik de zeeen van onderen mag verkennen, de mooiste natuur mag zien en in de luxste bedden kan slapen (als ik dat wil, want ik ben wel een backpacker :P) Dit gevoel werd mij nog eens extra ingewreven toen ik een watermeloen had gekocht. Ik liep langs de havens en opeens kwam er ineens een hele stoet straatkinderen op mij afrennen. Binnen 10 seconden werd ik omringd door in ieder geval wel 20 kinderen. Ik ben toen maar watermeloen en chocola uit gaan delen. En de glimlach van die kinderen kan echt tippen aan de mooiste dingen die ik al heb gezien. Het klinkt heel erg "safe the world, worldpeace" Maar luister naar deze wijze les: Geniet!! Van alles wat je in Nederland hebt, want dat is niet overal in de wereld. Na deze stortvloed van kinderen ben ik naar een resort gegaan, waar je van hele hoge stijgers in het water kon springen. Dat is natuurlijk altijd leuk. De eigenaresse vond het helemaal geweldig dat ik zo lang was en blauwe ogen had, en daarom werden gelijk alle 7 dochters opgeroepen. Ik werd helemaal uitgehoord over onze financiele gesteldheid thuis, hoe duur een ticket was, hoe duur het duiken was, etc. etc. Het was een soort van goedkeuringstest dus om te kijken of 1 van de dochters aan mij uitgehuwelijkt kon worden. Ze waren allemaal heel leuk, maar het is toch niks geworden. Te ver weg! Wel veel lol gehad en ben er uiteindelijk ook nog aan toe gekomen om van de stijgers af te springen. Uiteraard met de hele kudde. Voordat ik weg ging, moest er eerst nog weer een hele fotoshoot gehouden worden en toen kon ik naar huis. Pitten! Want de volgende dag zou ik vroeg gaan duiken.

Genieten heb ik de volgende dag zeker gedaan. Met een speedboot zijn we richting het eiland gevaren, om daar vervolgens aan de 1e duik te beginnen. Wij hadden een hele rare Amerikaan in onze groep die altijd kwijt was onder water. Heel irritant af en toe, maar ook wel super grappig (vooral als je weet dat hij 's nachts ook kwijt was geraakt, omdat hij een foto van een walvis wilde maken) De 3 duiken die we die dag hebben gemaakt waren super mooi. Schildpadden op 10 cm afstand, uitvergrote Lionfish' en veel frogfish en crocodilefish gezien. 's Avonds hebben we met de hele duikgroep nog ergens wat gedronken, wat erg gezellig was.

De volgende dag heb ik de bus gepakt naar Sandakan, om vanuit daar de volgende dag naar Uncle Tan's Jungle Resort te gaan. Toen ik daar aankwam bleek het dat ik ook gelijk al mee kon. Samen met 4 Nederlanders, 2 Italianen en een gekke Duitse biolerares stapten we in het bootje om naar de middle of nowhere te varen. Tijdens deze "cruise" kwamen we gelijk al een paar krokodillen tegen en een wilde Oerang Oetang. Na een uur varen kwamen we in het resort aan. Resort moet je hier trouwens niet te nauw nemen, want de weg erheen was een modderpad waar je tot je knieen in weg zakte en we sliepen in apenkooien op een dun matrasje. Maar dat is natuurlijk allemaal deel van het avontuur. Niet iedereen vond het leuk (vooral de Japanse variant van Paris Hilton niet) maar ik vond het echt helemaal geweldig. De reden dat wij in apenkooien sliepen en niet andersom was dat de apen nogal van mensenspulletjes hielden en die vooral kapot wilden maken. De andere reden was natuurlijk om al het ongedierte zo goed als buiten te houden. De 3 dagen die we daar zaten hebben we jungletrekkings gedaan, waarbij we onder andere een vogelspin (groter dan mijn hand), schorpioenen, een slang(etje) oerang oetangs, krokodillen, probiscus monkeys en bijna olifanten hebben gezien. Dit was tijdens de "cruise" toen we olifantensporen zagen, de guide begon daarna ineens heel hard te varen in de hoop dat we ze ergens anders nog konden zien. Ik had er helemaal de hoop voor, maar deze zinkte als een baksteen. We waren te laat. Toch is het best een vet idee dat je vlakbij olifanten hebt gezeten. Volgens mij ga ik als ik weer in Nederland ben natuurdocumentaires veel meer waarderen. Want natuur is echt heel cool.
Na deze supertrip ben ik met 2 Nederlandse jongens nog naar het Oerang Oetang Rehibilitation centrum geweest. Een opvangscentrum voor deze super mooie en schattige apen. Helaas was dit echt heel toeristisch, met 100.000 Japanners die tijdens voedertijd foto's maakten en toen weer weg waren. Zo'n beest in het wild zien is toch wel heel erg speciaal. Dat besef je op zo'n moment dan wel weer. Desondanks was het op zich ook wel weer leuk, want hier kon je ze wel weer van heel dichtbij zien. Ik heb ooit volgens al wel eens gezegd (volgens mij na het whale-watchen) dat je lid moet worden van het WNF. Na mijn trip in Borneo kan ik dit weer aanbevelen. Oerang Oetangs en de groene zeeschildpad worden met uitsterven bedreigd en dat mag natuurlijk niet gebeuren.

Na Tarzan uitgehangen te hebben in de jungle hebben Sjoerd, Oscar en ik een hotel geboekt in Sandakan en zijn we daar ook uitgeweest. Een hotelbed is na de jungle toch wel weer heel relaxed en na Semporna en de jungle heb ik een echt bed toch maar weer even extra gewaardeerd. Het uitgaan was echt heel anders in Nederland, overal lopen hoeren rond en overal hoor je Chinees karaoke gebler. Natuurlijk heb ik daar wel even aan meegedaan. En uiteindelijk hebben we dan ook de meeste tijd van de avond in een karaokebar gespendeerd. De volgende dag heel relaxed mn tas ingepakt en de bus genomen terug naar Kota Kinabalu. Daar heb ik de laatste 2 dagen rondgehangen, want het was slecht weer en dus niet echt mogelijk om naar een eiland ofzo te gaan. Desondanks kan ik echt zeggen dat Borneo Maleisie een geslaagde trip was.

Op dit moment zit ik in Krabi, Thailand, waar ik zit te hopen dat ik morgen met walvishaaien en mantarays kan duiken. Deze trip gaat alleen door als er genoeg mensen zijn dus het is nog even afwachten. Ik laat het jullie weten

Kus Wilbert