Hallo, Konichuwa, Kia Ora en uiteindelijk Bula!

Hallo, Konichuwa, Kia Ora en uiteindelijk Bula!

De radiostilte is weer voorbij! Waar ik vorige week nog elke dag kon genieten van de contacten van zowel aan deze kant van de wereld als van de contacten aan jullie kant van de wereld, wordt dat nu toch een stuk lastiger. Fiji kent amper WiFi, dus ik ben nu gebonden aan een USB stick die mij van internet voorziet.

In de tijd die voorbij gevlogen is is er alweer veel gebeurd. Vijftien uur in de lucht gehangen, twee grenzen gepasseerd, vier keer de douane gepasseerd en wederom twee keer aangehouden bij de douane. De douaniers moeten mij ofwel ontzettend aantrekkelijk vinden dat ze mij steeds te grazen nemen of ik straal iets mysterieus uit. Aan mijn glimlach zou het niet liggen, want de Fiji´ers vonden het super mooi om mij te zien arriveren op het eiland aan de andere kant van de wereld.

Terug naar Tokyo, waar ik nog ontzettend veel leuke dingen heb gedaan. Mijn eerste dagen ben ik met een Amerikaan (Mike) en een Ozzie (John) opgetrokken. Samen met hen heb ik ’s avonds een kopie van de Eiffeltoren bezocht. Er zijn mensen die Japanners allemaal op elkaar vinden lijken (voor de naïevelingen, dit is niet zo). Exacte kopieën van elkaar. Toch is er een verschil, want er is altijd iemand baas boven baas. Zes meter hoger is de Tokyo Tower en het centraal station van Amsterdam dat na is gemaakt is uiteraard ook een meter hoger dan het origineel.

Na de zoektocht (wat echt leek op een opdracht van Wie is de Mol?) en de bewondering, zijn we nog wat gaan drinken in een lokaal kroegje waar we wel binnen kwamen.

De dag hierna stond in het teken van “be amased and get lost”. Met bijna de blaren op mijn voeten had ik wel een ontzettend leuke dag met de Australische John. Op het programma stond de Tokyo Sky Tree (binnenkort het hoogste gebouw van de wereld), Shibuya, Harajuku (Jude Law en kind nog gezien), op de foto met een Lolita Girl, ontbijten met rijst en plezier hebben. Dit alles hebben we voltooid en nummer 1 van mijn bucketlist heb ik kunnen afvinken. Uiteindelijk sloten we af met het eten in een lokaal restaurantje waar we geserveerd werden op een stoel en tafel van opgestapelde frisdrank kratjes.

De dagen daarna heb ik wederom gelopen (heb inmiddels al wel twintig keer de Nijmeegse vierdaagse gelopen, dus die kan ik ook wel afvinken). Heb ik wat parken bezocht, de Shio Dome, the Imperial Palace, Akihabara, Pokémon Centre, Tokyo Bay, het Nationale museum, Ginza en Hibumatschi. Allemaal namen die stuk voor stuk het bezichtigen waard waren.

Het kruispunt in Shibuya bleef mij fascineren dus deze heb ik bijna elke dag bezocht. Ongelooflijk hoeveel mensen daar in een uur overheen banjeren. En dan zijn er nog alle lichten van de reclame. Ik voelde me als een kat die een laserlichtje achter na zit, zo wilde ik ook het liefst alle lichten aanraken.
Maar er was meer wat mij fascineerde! De mentaliteit van de Japanners is ongelooflijk. Het zijn denk ik de meest gedisciplineerde mensen op de wereld en ongelooflijk harde werkers. Harde werkers met, welk baantje ze ook hebben, altijd een lach op hun gezicht.
Mijn bezoek aan de University of Sports and Education was een van de momenten dat ik dit besefte.
Allereerst was mijn rondleiding daar een enorme challenge (om alles verstaanbaar te krijgen, want mijn “gids” was niet welbespraakt in zijn Engels) maar bovenal ontzettend mooi om te zien.
Naast de sporten die wij kennen was hier ook aandacht voor onder andere worstelen en andere traditionele Japanse sporten. Elke sport had daarnaast zijn eigen zaal en had de best faciliteiten. Dit was mooi om te zien, maar nog mooier was wederom de mentaliteit om het maximale te halen. De studenten gingen zelfs in de lunchpauzes verder met oefenen en studeren. Een bibliotheek ter grootte van onze mediatheek met alleen maar boeken over het bewegingsonderwijs en sport kon hier natuurlijk ook niet missen om de kennis van de studenten te verreiken. Ik ben fan geworden van de manier van werken van de Japanners en denk dat wij als Nederlanders daar nog veel van kunnen leren. Voor mij een extra stimulans om uit te pakken tijdens mijn afstuderen in Fiji.
Mijn vertrek uit Japan sloot ik af met een interview voor Japanse tv. Binnenkort verschijn ik daar dus op tv voor miljoenen mensen, hoera!

Nog enkele Japanfeitjes voor ik naar Auckland ga:

- De mondkapjes zijn niet tegen straling, maar dragen de Japanners wanneer ze ziek of verkouden zijn.
- De wc brillen zijn hier verwarmd.
- Engels is niet hun sterkste kant (al is dit nog wel te begrijpen aangezien het grootste gedeelte van de toeristen gewoon Japans is)
- Het hostelmoedertje had niet alleen vieze drankjes voor mij, maar ook elke avond weer sweet potatoes of noodles.
- Geld leg je hier op een soort van dienblaadje (zelfs bij de supermarkt).
- Er zijn zo’n 160 duizend restaurants in Tokyo.
- Ik zag een man die het park schoonmaakte door de troep op te pakken met stokjes.
- Japanners zijn fan van Frans (de Franse cultuur, niet van Duits of Bauer)
- Wil je de lift van een duur hotel in om een mooie foto van bovenaf te maken? Zeg dat je in een Nederlandse tv show zit en dat je zo snel mogelijk naar die lift moet om je volgende aanwijzing te krijgen.
- Veel kroegen zijn “Japanese people only”

En dan was er Auckland! Daar ik bijna nog nooit verbrand ben heeft de zon mij daar flink te pakken gehad. Al was ik er maar voor een dag, ik eindigde zo rood als een kreeft. Het hostel was heel erg relaxed, het had een zwembad en een jacuzzi en twee attracties in de buurt.
Omdat ik Auckland al eens gezien had, besloot ik naar een wat rustiger gedeelte van de stad te gaan om nog wat andere dingen van Auckland te zien. Ik ben een bergje beklommen om daar te genieten van een super mooi uitzicht over de baai en de skyline van Auckland en ik heb een machine gezien waarmee ze van verse aardbeien ijs maakten. Het ijs was super lekker, punt.
’s Avonds de jacuzzi van binnen bekeken samen met nog twee Nederlanders die ook in het hostel zaten (de rest sliep klaarblijkelijk al). Al met al een leuk dagje Auckland, hoera!

Aucklandfeitjes:

- Kiwi’s (Nieuw Zeelanders) zijn ontzettend aardig en ik hou van het accent.
- Op het vliegveld werken oudjes als vrijwilligers om toeristen te helpen bij werkelijk alles wat ze willen weten.
- Been there, done that!

Bula! Word je gelijk toegeroepen als je het kleine vliegveld van Nadi betreedt. Terwijl je de lach van deze eerste Fiji’ers nog op je netvlies hebt, betreed je een hal waar drie mannetjes met een gitaar en gezang de gasten trakteren op vrolijke geluiden. Dit alles toverde bij mij ook een enorme smile op mijn gezicht en ik kreeg nog meer zin om hier te beginnen. Uiteraard werd ik natuurlijk wel weer even bij de douane aangehouden en werd mijn hele hebben en houden weer binnenstebuiten gekeerd.

Fiji kenmerkt zich door Fiji time, of terwijl kallum aan! Dat is in heel veel opzichten te merken, maar daar wen ik wel aan. De directeur van de school, Neville, is ontzettend aardig en is erg behulpzaam. De International School of Nadi herbergt een super gezellige sfeer, mede dankzij haar leerlingen als haar docenten. De docenten zijn erg blij dat ik er ben en zijn ontzettend geïnteresseerd. De komende weken eet ik goedkoop, aangezien ik door de halve staff al uitgenodigd ben om bij ze te eten. Het mooie van deze school is dat er zowel basisonderwijs als middelbaar onderwijs wordt gegeven. De kinderen van de primary school (basis) zijn super lief en zijn heel erg enthousiast als ik binnen kom of langs loop. Hi Mr. Will, how are you Mr. Will, is Holland a country Mr. Will, how comes you’re so tall Mr. Will zijn een van de vele vragen die ze steeds op me afvuren. Ik ben zondag gearriveerd en ben maandag direct al begonnen met het geven van wat lessen. Ik vind het echt ontzettend leuk op de school en vermaak me de volledige dag (elke dag van half 8 tot 4 uur dien je als docent aanwezig te zijn). Ik leer van het lesgeven, ik leer van mijn opkomende onderzoek, maar ik ga denk ik het meest leren van de kinderen hier.
Fiji kenmerkt zich op het moment ook door de vele regen. Het is ontzettend benauwd en warm en af en toe stroomt het uit de hemel. Nog nooit heb ik zulke heftige regenval meegemaakt (binnen 5 minuten stond het water al tot mijn enkels!) Maar met een paar weken zal het regenseizoen ten einde komen en zal de zon overheersen, hoera!

Oh ja, dan heb ik hier nu dus ook een nieuwe woning en huisgenootje. Het appartement is prima, ruime woonkamer en keuken, grote slaapkamer met eigen badkamer en tralies. De buurt schijnt redelijk crimineel te zijn, dus het huis voelt ook deels als een gevangenis aan wat best raar voelt. Mijn schoenen zijn in ieder geval al gejat dus dat was een leuk welkom. Bethan is mijn huisgenootje en komt uit Engeland, aardige meid dus dat komt wel goed. Ik kook, zij wast af. Hoera, want ik haat afwassen.

So much more to tell, maar dit is al een flinke lap tekst.
Als afsluiter dus nog maar weer wat “feitjes”:

- Bula betekent hallo.
- Op uitnodiging van de directeur naar een feestje geweest waar ook veel locals waren. Leuk om dat zo gelijk te kunnen ervaren.
- Misschien ga ik hier rugby training volgen, leuk om de populairste sport van Fiji te leren.
- Niemand hier weet waar Nederland ligt.
- Mijn favoriete leerling is een 4 jarig Koreaans jochie, het liefste kind op de wereld.
- Oh my goodness is de meest gebruikte uitdrukking hier.
- De bliksem is op het sportveld van de school ingeslagen.
- Het is hier 32 graden met een luchtvochtigheid van zeg maar 100%
- Het tijdsverschil is 11 uur met Nederland (ik loop voor op jullie)
- Mijn telefoonnummer is 06798604988
- Mijn adres is
International School Nadi
p/a Wilbert Kwakkel
PO Box 9686
Nadi Airport
Fiji

Hopelijk zijn jullie weer op de hoogte. Er is zoveel meer te vertellen, maar dan kan ik beter een boek beginnen. Foto’s komen weer op Facebook te staan. Mis jullie allemaal, maar ik ga er een fantastische tijd van maken!

Liefs Wilbert