Van de wal in de sloot... vrouwen achter het stuur

Tsjaa... daar lig je dan. Laag, maar wel droog bij de grond. Het vooroordeel over vrouwen is weer bevestigd, haha. Vrouwen achter het stuur is bloed aan de muur. Nu viel het bloed gelukkig nog mee bij ons. De auto is helaas wel gewond. Om het maar even begrijpbaar te maken zal ik bij het begin beginnen.

Na een week vol activiteiten (die ik aan het eind nog wel even op zal noemen) besloten we richting de Catlins, een schijnbaar mooie kustroute, te rijden. Eenmaal aangekomen bij het begin, begon voor ons de 1e tegenvaller al. Het pad naar de Cathedral Caves was afgesloten. Het stomme was ook nog dat als het open geweest was dat er voor iets wat niet door de Kiwi's gebouwd is en ook niet door hen onderhouden kan worden entreegeld gevraagd werd. Frustratie! Deze ergenis viel achteraf weer mee, want na deze locatie besloten we naar een waterval te rijden. Via een grindpad (die we overigens al veel vaker bereden hebben) gingen we op zoek naar de waterval. We waren nog geen 200 meter onderweg, toen Leonie buiten het pad raakte en de grip op het stuur kwijt raakte. We gingen steeds sneller en sneller op de sloot naast het pad af en toen... Hatseflats!! Op de kop de sloot in. Het ging zo snel dat we niet eens de tijd hadden om onszelf in een benauwde positie te wurmen dus we waren gelukkig ongedeerd. Leonie in shock, ik enigzins beduusd. Daar zit je dan, in achtbaanpositie op je zij. Het was echt te droog voor woorden en ik kon er ook gelijk om lachen, omdat we het er levend vanaf hadden gebracht. Dan ga je maar staan en probeer je de deur naar boven (dus niet zoals gewoonlijk op zij) open te duwen. Als ik het gefilmd had, dan was het echt zo'n grappig gezicht geweest. De deur open, zie je een hoofd eruit komen die er vervolgens uit klimt. Gelukkig kwam er een auto aan en nadat ze door waren gereden (omdat ze ons in de sloot eerst niet goed zagen) zijn ze toch gestopt om ons te helpen. Ik wou het eerst nog filmen hoe ik alle belangrijke spullen redde uit de auto, maar Leo was nog iets te veel in shock om het toe te staan. Helaas, het had zo'n leuk filmpje kunnen worden. De mensen die gestopt waren brachten ons naar het dichtsbijzijnde huis om daar uit te zoeken hoe we ons koekblik uit de sloot konden krijgen. Gelukkig zijn we in Nieuw Zeeland en waren de Kiwi's uitermate behulpzaam. Allan en zijn vrouw hebben gelijk een heel team ingeschakeld met 4-wheeldrives en een trekker om onze auto te redden. Ik ben met hen mee gegaan om naar de auto te vissen (er lag gelukkkig niet veel water in de sloot, dus dat scheelde al weer) Nadat ik nog wel even een filmpje had gemaakt, zijn we begonnen met het reddingswerk. En het ging zowaar nog makkelijk ook, makkelijker dan een paard uit de sloot vissen. Ons blik op wielen liet zich er heel gemakkelijk uit tillen, wat echt een pak van mijn hart was. Het mooie van alles was dat hij het eerst ook nog gewoon deed. Jippie! Dacht ik, maar dat viel later dus vies tegen. Toen vond ik het niet heel lachwekkend meer. Nadat we onze redders bedankt hadden, maakten we richting naar Balclutha om daar te overnachten. Tijdens deze trip begon de car al iets te flippen. Schokkerig de berg op, afslaan, niet meer starten... Feest! Nadat ik de auto maar iets aangeduwd had leek hij het weer te doen, maar 5 km verder begaf hij het volledig. Dan maar een garage bellen, zo gezegd zo gedaan. Nu zitten we dus te wachten totdat hij hopelijk gerepareerd is. Als troost heb ik vannacht wel prima geslapen in een kingsize bed voor noppes. Helemaal gratis, doordat we vroeg weg gingen en de receptie nog niet open was. Als ik terugdenk aan hoe het eruit gezien moet hebben kan ik er nog steeds omlachen, de aftermath is alleen wat minder. Maar goed ik heb er wel weer een mooi verhaal bij en dat is natuurlijk altijd leuk voor als ik 80 ben. Geen 1, maar 2 vrije vallen kan ik nu op mijn naam zetten. Al was de 2e iets minder professioneel. Ik had m'n rijbewijs in 1 keer moeten halen en Leo in 3 keer!

Om nu nog even kort te vertellen wat we allemaal na de skydive gedaan hebben, maar ik wel even een korte opsomming. De dag na de vrije val zijn we richting Wanaka gereden. Op de weg ernaar toe zijn we gestopt bij 2 watervallen en the Blue Pools. Daar heb ik nog even lekker in het ijswater gezwommen, als pre-nieuwjaarsduik. De Noordzee is er niks bij, want dit was echt loei en loei koud. In Wanaka konden we eerst door de nieuwjaarsdrukte geen camping vinden, maar uiteindelijk wel 1 gevonden. Daar hebben we een best zware wandeltocht gemaakt naar Roy's Peak. 3 uur lang alleen maar een stijgend wandelpad in de brandende zon. Maar het uitzicht was echt fantastisch! Gletsjers, Lake Wanaka, bergen met sneeuwtoppen en uitgestrekte velden. Oud en nieuw vieren was iets anders daar. Het was zonder aftellen ineens nieuw jaar. Het vuurwerk was minimaal, al konden wij het wel zien en jullie niet. Na het vuurwerk was er tot 2 uur een band aan het spelen en toen was het feest afgelopen. Vroege jaarwisseling dit jaar dus.
Nieuwjaarsdag hebben we gespendeerd in Puzzle-world wat echt super leuk was. Een 2 verdiepingsdoolhof, illusies en breinkrakende puzzels. Was verrassend leuk eigenlijk. Nadat dit leuke dagje gingen we naar Queenstown, thrill-capital of New Zealand. Voor ons niet echt een Thrill, want wij zijn alleen in Narrowtown geweest bij de Chinese Settlement en de winkelstraat. Daar heb ik trouwens een vet coole muts met een bolletje erop gekocht. Na Queenstown zijn we naar 12 mile delta gereden en vervolgens naar Te Anau. De toegangspoort naar de Milford Sound. Op de camping hebben we 's avonds super gezellig met 2 Duitsers gekletst en gepokerd. De volgende dag gingen we richting Milford en dat was inderdaad echt een mooi natuurgebied. Mitre Peak viel overdag tegen, omdat het meer niet spiegelglad was, maar 's avonds had Leonie een glad stuk gevonden waar je de Sinterklaas mijter super mooi in het water weerspiegeld zag. De volgende dag in Milford zagen we op weg naar een wandeling nog een afgebrande Kiwi-experience bus. Dat kan dus ook gebeuren, dus wederom hebben we toch nog wel geluk gehad dat onze auto nog "heel" is niet meer werkt. De wandeling, the Geertrude Saddle route, was voor mij echt de leukste wandeling tot nu toe. Heel gevarieerd. Eerst door een soort hei (met super helder meertje), toen door het bos om vervolgens aan de voet van een berg te komen. Daar stopte de door mensen aangelegde route en moest je de rest zelf zien te vinden. Op rotsen (waarvan sommige best glad) klimmen, door sneeuw heen sjauwen, dan weer van rotsen afglijden om vervolgens weer rotsen te beklimmen. Ik was helemaal in m'n element en vond mezelf al echt zo'n filmheld. Leonie is op een gegeven moment gestopt, omdat het af en toe best leip was. Maar ik heb de top gehaald en het uitzicht was echt weer super mooi. Na deze tocht kwamen we weer in Te Anau terecht waar we de rest van de avond met 2 gezellige Nederlanders hebben geouwehoerd. Was echt heel erg leuk. De dag erna begon het feest wat ik aan het begin van het verhaal al heb verteld. Al met al is het toch al wel een super leuk 2008.

Het allerbeste!

Kus Wilbert

Ps. Dit is voor mijn eigen administratie
Leukste wandeling: Geertrude Saddle Route
Mooiste uitzicht wandeling: Roy's Peak
Bijzonderste wandeling: Tongariro Crossing
Gewoon een leuke wandeling: Mount Robert bij de Nelson Lakes
That's it!