Kia Ora

Kia Ora! Of terwijl, hallo allemaal! Hoog en droog schrijf ik weer mn belevenissen van aan de andere kant van de wereld weer aan jullie.
Droog heb ik de afgelopen 2 weken trouwens niet zo veel meegemaakt. Sydney was namelijk weer Sydney, wat wil zeggen dat het weer eens zn minpuntjes had in het weer. Gelukkig was het beter dan de laatste keer en waren er dus wel een paar dagen dat je lekker buiten kon zijn (met trui). Leonie kwam een paar dagen na mij aan en samen hebben we vervolgens Sydney nog weer eens bekeken. Gerelaxed in de Botanical Gardens, het dak van de Opera House aangeraakt (dat kan in de wc's was ik 3 maanden geleden achter gekomen), skyline van Sydney en Opera House bij nacht bekeken en als hoogtepunt (of eigenlijk tegenvaller) hebben we 3 uur in de kou op de zonsondergang zitten wachten om een " perfect" plaatje van de Opera House te maken... Niet dus, viel een beetje tegen! Het was niet alleen maar relaxen, want er moest ook gewerkt worden. Lopen tot de blaren op de poten stonden, Leonie aan het verstand brengen hoe je een kaart leest, naar het aquarium, de bios en bedenken wat we in Nieuw Zeeland zouden gaan doen.

Nu ik dit aan het schrijven ben zit ik inmiddels al bijna een week in Nieuw Zeeland en heb ik al meer regen gezien dan in 3,5 maand Australie. Het land van de kiwi's, Maori's, Kiwi's en de regen. Ik vloog aan in Auckland op zaterdagnacht. De volgende dag zijn Leonie en ik gelijk op zoek gegaan naar een auto. Na een paar belletjes konden we er een paar gaan checken. Auto 1; rare vogels, auto maakte lawaai als een malle en hij stonk. Auto 2; te duur! Auto 3; een Subaru Legacy uit 1989 (ons geboortejaar!) Een gedrocht, maar hij rijdt als een trein. Na een testritje en wat vragen om te checken of ze niet aan het lullen waren over de auto hadden we een deal. Na een beetje afdingen (ja papa ik kan het ook!) waren we het eens over de prijs. De wereld lag voor ons open!

De 1e dag na aankoop zijn we naar (domme naam #1) Takapuna gereden en hebben daar over het strand geslenterd, om aan het eind van de wandeling als een gek terug te rennen. We hadden namelijk geen parkeergeld betaald. Er lag gelukkig geen bonnetje voor ons klaar.
In Auckland ben ik er trouwens achter gekomen dat mijn orientatie toch wel redelijk is en dat ik ook best kaart kan lezen. Moet wel bekennen dat we in Auckland zelf nog wel eens omwegen hebben gemaakt, met als motto: Zo komen we in ieder geval aan onze kilometers! Voorbeeldje; Wilbert: "Links is zo het hostel" Leonie: "Okee" (Leonie rijdt rechtdoor) Wilbert: "3 keer links en dan komen we er ook weer. Leonie: "Okee" (Leonie gaat 2 keer links en dan rechtdoor) Wilbert: "3 keer links en dan rechts en dan zijn we er hopelijk" Leonie: "Okee" (en we zijn er eindelijk)

's Avonds hebben we onder toeziend oog van de Japannners (want ook hier stikt het ervan, laten ze ons dan nooit met rust?!) pepernoten gebakken. Want Sinterklaas bestaat echt, ook in Auckland! (hier is hij alleen heel dik en heet hij de kerstman)
De volgende dag zijn we dan eindelijk vertrokken met onze bolide. Sinterklaas en zwarte piet muts op (had Mama mij gestuurd!) mandje en bord en bestek "geleend" van het hostel en de roadtrip kon beginnen. Muziek aan en meebleren maar. Na een stop in Orewa (waar we door iedereen als Sint en Piet aangekeken werden) kwamen we aan bij Goat Island, een plek waar het snorkelen amazing schijnt te zijn. In de stromende regen stapten we met onze flippertjes en snorkels en vol goede moed in het ijskoude water om daar vervolgens amazing veel zeewier en amazingly weinig vissen en geiten te zien. Als je Great Barrier gewend bent valt dit dus best tegen en ik denk dat zelfs de IJssel beter is. Na deze tegenvaller zijn we verder gescheurd naar (domme naam #2) Tutukaka om daar onze 1e nacht in de stromende regen in ons monster door te brengen. Maar niet voordat we Sinterklaas gevierd hadden. Mutsen op, en elkaars gedichten voor lezen (we hadden lootjes getrokken) Ik had Leonie en Leonie had mij. Daarna zijn we begonnen met onze Hally-Gally competitie en aan Leonie heb ik een goede tegenstander, het staat inmiddels 5-5! Moe maar vol Sinterklaas gevoel gingen we dan eindelijk pitten. Beetje raar op een autostoel slapen, maar eigenlijk best fijn en de volgende dag kan je je stoel weer recht zetten en in je slaapzak verder rijden. De volgende dag (donderdag) hebben we de hele dag gereden met alleen een stop bij een glimwormen grot en een modderrivier. Aan het eind van de lange rit kwamen we aan bij Cape Reinga, het einde van de wereld waar de Oceaan en de Tasman Zee elkaar ontmoeten. Ondanks de vele bewolking (want uiteraard regende het nog steeds) hadden we af en toe toch nog een super uitzicht. 's Avonds weer in de car geslapen in gezelschap van 100-en muggen. Fijn! Ondanks alle muggebulten hebben we de volgende dag echt super leuk ge-sandboard in de duinen. Echt super veel lol gehad op soms best wel stijle hellingen. Onder luid geschreeuw van Leonie en coole surfmoves hebben we richting gemaakt naar de 90 mijl beach. Daar hebben we met onze 4-wheeldrive racemonster over heen gejaagd en dat was echt super! Geen mensen om onder te jagen dus we konden genieten van het ontzettend mooie strand en zee. Nu zitten we in Paihia en gaan we morgen de Bay of Islands bekijken.

Ik hou jullie op de hoogte!

Kus Wilbert

Ps. Met kerst (post duurt ongeveer 10 dagen) zit ik in Nelson en is mijn adres:

Wilbert Kwakkel
Post Restante
Main Post Office
Nelson
New Zealand