Super week, Fraser, Walvissen etc etc

Tsja, waar moet ik beginnen? Want wat heb ik een super mooie week achter de rug. Ik ben er 1 grote spraakwaterval van. Laat ik maar eens om te beginnen vertellen dat ik echt een bevoorrecht mens ben dat ik al het moois van deze week heb kunnen zien en niet te vergeten al de gezelligheid die ik beleefd heb. Hou je vast, want het word een lang verhaal.
Om bij het begin te beginnen ga ik helemaal terug naar vorige week zondag (wat lijkt dat lang geleden, want de tijd vliegt) Overdag zijn we met een hele club Bundy-werkers naar Elliot Beach geweest en daar de hele middag gerelaxed op een wit strand bij een blauwe oceaan. Natuurlijk moest er ook nog even actief gedaan worden en gingen we dus voetballen. En zoals velen wel weten heb ik 2 linkerbenen en bovenal ben ik vaak net iets te lomp. Tot 3 keer toe lag de bal perfect voor mijn voeten en gaf ik er ook 3 keer een goede harde poeier tegenaan. Nu komt het ergste, want tot 3 keer toe stond er steeds hetzelfde Engelse meisje in het schotveld. Schot 1... Raak! (hoofd) Schot 2... Raak!! (maag) Schot 3... GOOAALL!!! (vol op haar reet) Shame on me! Gelukkig kon ze er zelf ook om lachen anders was ik ongetwijfeld ook tot 3 keer toe het doelwit geweest.
Na deze gezellige middag ging ik samen met Mirte en Dennis (de Duitser) op weg naar het nachtsnorkelen. We werden met open armen ontvangen en konden gelijk die oh zo sexy wetsuits aantrekken. We reden gelijk naar de oceaan om eerst nog even in het licht te snorkelen. Dit was al een ervaring op zich (het is echt veel mooier dan Spanje) maar toen het donker werd en we de lichten aangekoppeld kregen werd het nog vetter. Het voelde echt als een film waarin ze 's nachts de diepe wateren verkenden. Mooi om te zien dat de dagvissen als het ware van hun werk naar huis gingen en de nachtvissen zich klaar maakten voor de avonddienst. Ik voelde met als een vis in het water, waar de rest nog wel eens van schrok omdat ik onder water langs en onder ze door zwom) Totdat ik een vis van 1,5 meter op me af zag zwemmen. Op dat moment begon ik voor het eerst te denken dat er naast die mooie vissen ook hele mooie haaien in de oceaan zwemmen. Ook de tourguide zat met grote ogen te kijken. Gelukkig zag hij dat het iets van een tonijn moest zijn en dat het okee was. Dit was in deze week mijn 1e schrikmoment. Na het snorkelen hebben we bij de tourguides gegeten en wat gedronken en was Bundaberg met een hele mooie ervaring afgesloten.

Maandags ben ik met de bus naar Hervey Bay gereden en kwam daar in een heel klein mooi hosteltje. In het hostel ben ik dan eindelijk Leonie tegengekomen. Was echt super leuk om een bekende te zien en te spreken. We hebben die dag een beetje door Hervey geslenterd, een super lekker diner gemaakt en... een whalewatchingtour geboekt!! 's Avonds kwam Tim ook al aan en ook dat was super.
De volgende dag was het dan zover. Leonie en ik gingen walvissen spotten! We stapten samen met 20 anderen op een hele mooie catamaran waarmee we de oceaan op zouden gaan. Op de boot ontmoetten we 2 oer Nederlandse mutsen. 2 vrouwtjes van stand van ongeveer 60 jaar. Alles wat wij deden was enig. Wat Leonie en ik vooral "enig" vonden was het Engels van het Nederlandse vrouwtje dat al 27 jaar in Australie woonde, want dat was qua accent niet het je van het. Maar wat vooral enig was was dat ze beiden hun lippen helemaal vol smeerden met witte zink (tegen de zon) waardoor het leek alsof ze hadden lopen snuiven als een malle. Tot dusver het grappige van de tour, want dat was natuurlijk het minst indrukwekkend. Waar we voor kwamen waren de walvissen en die hebben we zeker gezien. Wat een super mooie, maar vooral indrukwekkende beesten. Kippenvel... We hebben ze van alles zien doen, maar het meest fantastische was wel dat ze boven het water sprongen. Als je ergens gelukkig van word dan is het wel van deze wezens. Tijdens de lunch zorgden ze zelfs voor een rustig, vredig etentje. 10 meter van de boot waren ze aan het uitrustten en daar word je echt heel gelukkig van. Dus!! Als je in Nederland of waar dan ook op straat lastig word gevallen door iemand van het WNF of Green Peace, neem dan de tijd voor hen en steun deze doelen,(Dit meen ik serieus!) wnat het is echt ongelooflijk dat zulke indrukwekkende beesten worden afgemaakt voor weet ik veel wat. Mijn dag was echt perfect na het whale watchen. Heb de hele dag met een enorme smile rond gelopen.
's Avonds kwam uiteindelijk Joost ook aan in het hostel en wederom was het ook weer super om hem weer te spreken. We hebben ons die avond klaar gemaakt om de de volgende dag naar Fraser Island te vertrekken.

Die morgen kregen we al vroeg instructies over het hoe en wat op Fraser. Daarna werden de groepen ingedeeld en konden we boodschappen gaan doen. Ik zat in een groep met de 3 dutchies (Leonie, Joost en Tim) een Deen (Rasmus) 2 Canadezen (John en Cory) 1 Engelse (Phil) en 2 Ierse mutsen (Una en Michel alias Skinny en Nijlie)
Nadat we de boodschappen hadden gedaan moesten we keihard jagen om de veerboot nog te kunnen halen. Dat beloofde een reis met ongelukken te worden, want Wilbert Kwakkel was aan boord...
Eenmaal aangekomen op het grootste ZANDeiland ter wereld begon het gehobbel in de achterkant van de 4 wheel drive. Nog geen uur onderweg of we zaten al vast in het zand en moesten we de auto eruit duwen om vervolgens als een stel gekken achter de auto aan te rennen om er weer in te springen. Na 2 uur konden we eindelijk de mixer uit. Gearriveerd bij Lake McKenzie en in mijn woorden een paradijs. Lakenwit zand en een gruwelijk blauw meer, wat dus betekend dat er zoet water was!! Daar hebben we de hele middag gerelaxed. Op een gegeven moment gingen Joost, Tim en ik het meer over zwemmen. En dat leek minder ver dan dat het was (400 m!) Gelukkig was het water op de heenweg zo helder dat je alles kon zien. Als je naar de bodem dook konden ze je nog makkelijk zien vanaf de waterspiegel. De terugweg (via een ander deel van het meer) kwamen we wel op een donker deel...
Tim: Shit, wat was dat?!!
Wilbert: Een mens (kijkt achterom, ziet geen mens meer, maar iets in de vorm van een krokodillenkop op het wateroppervlak verschijnen) Oooh fuck!!! (Begint als een malle te zwemmen
Joost (denkt bij elkaar blijven, omdat hij een vin dacht te zien, kijkt nog eens goed en zegt) Het is een eend! Een eend!!
En schrikmoment 2 was verleden tijd. Wij lachen en zwemmen verder om vervolgens verder te gaan met de auto.
Terug de mixer in. Na een een tijdje brak er opeens paniek uit voorin de auto (ik zat achterin) Een slang in de auto!! En wie had er ook al weer een slangenfobie? Inderdaad, that's me! Iedereen gooide de slang van zich af, steeds verder naar achteren... en toen kwam ie in mijn handen. Ik was echt aan het jongleren met dat rot beest en wou het van me af gooien, maar dat lukte maar niet. Mijn kop stond volgens mij strak van de angst. Horen we opeens keihard gelach van de bestuurder en de 2 Canadezen. Het was een nepslang, maar door de paniek en doordat iedereen er mee gooide (waardoor het veel kronkelde) scheet iedereen bagger. Schrikmoment 3 was voltooid. Gelukkig was ik net als bij de andere schrikmomenten niet de enige die een moment beleefde. Na de ontknoping kon echt niemand stoppen met lachen volgens mij, al weet ik niet of iedereen er om moest lachen omdat ik zelf zowat geen adem meer kon halen van het lachen.
's Avonds hadden we het kamp opgezet, gebarbecued en vervolgens in het oh zo gezellige licht van de schijnwerpers van de auto drinking games gedaan. (Zumi Zumi, One One) Sommige waren echt enorm dronken (ik zal geen namen noemen) Maar het was in ieder geval erg gezellig en zanderig. Helaas lag om 11 uur bijna iedereen al te pitten, behalve de Nederlanders en John. We hebben de hele avond tot 3 uur geouwehoerd, sterren gekeken (je kan de melkweg gewoon zien vanaf hier) en hebben onze 1e dingo's gezien. De volgende ochtend ben ik om 5 uur opgestaan om e zonsopgang te bekijken en het was de mooiste die ik ooit heb gezien (maar ook 1 van de eerste) En ik zag nog een haai zwemmen!
We vertrokken die ochtend al vroeg naar het Maheho scheepswrak en ik moet eerlijk zeggen dat ik het maar een lelijk ding vond. Vervolgens zijn we naar een soort van geel meer geweest (Lake Goologanga ofzo) waar vergeleken met McKenzie echt "smerig" water was. Maar ook deze was de moeite (lees; helemaal heen en weer geshaked worden in de auto) waard. Na dit meer gingen we naar Eli Creek en daar kwam het Robinson gevoel echt los. Een beekje tussen het oerwoud waar je door heen kan waden. Tot het punt waar je niet meer verder mocht was het mooi, maar na dat punt (waar Joost, Tim en ik dus illegaal heen zijn gegaan) was echt oogstrelend. Het oerwoud hing echt over het beekje heen, je moest over en onder andere takken heen zwemmen. Ongelooflijk mooi en het mooie was ook nog eens dat het water zo schoon was dat het drinkbaar was en dat was echt een opluchting na een paar dagen zwembadwater uit de kraan! Nu wil ik helemaal meedoen aan Expeditie Robinson. Na deze unieke ervaring hebben we ons kamp weer opgezet en besloten we (de Dutchies) buiten te slapen op het strand. Met 2 zeilen maakten we een dakje en kregen we ons eigen paleisje vanwaar je onder de melkweg in slaap kon vallen. Om het nog mooier te maken liep er 's ochtends ook nog eens een dingo voor de tent langs.
We hadden nog niet heel veel pech gehad en dus moesten we wel een klapband krijgen op dag 3. Phil reed veel te hard op een beekje op het strand af, waardoor de voorband veel te hard op de richel knalde. BAM!!! Weg met de lucht uit de band en moest ie vervangen worden. Gelukkig kregen we hulp van 2 heel georganiseerde Italianen. Ze bemoeiden zich overal mee en wat een half uur had kunnen duren duurde uiteindelijk bijna 2 uur. Veel kostbare tijd verloren dus. Dit munpuntje vergat iedereen gelukkig weer op Indian Head, waar je echt een geweldig uitzicht over de oceaan en het eiland had.
Om er een eind aan te breien vertel ik nu alleen nog dat ik tenslotte mijn puma-vinger tussen de deur van de auto kreeg toen we, nadat we weer vastzaten, weer in de auto moesten springen. Ik heb echt een geweldige tijd gehad op Fraser Island, mooie natuur, leuke groep (muv Nijltje en Skinny),gezellige avonden en vooral heel veel gelachen met Joost, Leonie en Tim (o.a. om onze ooh zo goede Engelse vertalingen)
Nu ik dit aan het schrijven zit ik na een busrit van 17 uur! (ik had zowat in Nederland kunnen zijn) Op Magnetic Island om daar voor 3 weken te werken op een horseranch. Elke dag tours leiden door het bos naar het strand. Daarna ga ik terug naar Airlie Beach om daar naar de Whitsundays te gaan.
Ik laat van me horen!!
Kus Wilbert