Oh, the place you will go. There is no place like
Door: Wilbert Kwakkel
Blijf op de hoogte en volg Wilbert
03 Mei 2015 | China, Tsjoengking
Oh, the place you will go. There is no place like Chongqing
Chongqing… na negen maanden blijft ze me verbazen.
Ik moet zeggen dat ik hier wel op mijn plek zit. Ik geniet elke dag van m’n werk, leerlingen, collega’s, vrienden en de grootsheid van de stad.
Tot nu toe heb ik waarschijnlijk nog maar een honderdste van de stad gezien, dus dat belooft nog wat voor de komende tijd.
Wat ik tot nu toe heb gezien en heb gedaan mag ik niet over klagen, ik ben een gelukkig mens.
Na mijn fantastische tijd in Nederland in de kerstvakantie, brak een donkere periode aan in Chongqing. Veel smog (AQI boven de 200), koud en doorgaans kon je de lucht (laat staan de zon) niet zien. Niet om heel gelukkig van te worden, maar na vier weken was het tijd voor de Chinese New Year holiday.
Filipijnen was de bestemming en jullie hebben de foto’s wel op Facebook kunnen zien. Wat een fantastisch land en geweldige mensen. Snap het heel goed hoe Karin daar heeft kunnen vertoeven. Ik had het geluk om ook een kijkje te kunnen nemen in het weeshuis waar Karin gewerkt heeft. Het maakte me ontzettend trots op mijn zusje, wat zij daar bij de kinderen heeft achter gelaten. De kinderen waren ontzettend lief en verdienen het om in een goed gezin terecht te komen. Niet te vergeten dat ze het in de House of Refuge ook heel goed hebben met al hun “broertjes en zusjes”. Misschien was dit uitstapje wel het hoogtepunt van de Filipijnen.
Naast Manilla zijn we naar Bohol en Boracay geweest (twee hele mooie bestemmingen) en heb ik met de walvishaai gezwommen. Ik wist niet wat me overkwam toen ik voor de eerste keer oog in oog zwom met deze gigantische vissen. Het hoogtepunt van reizen is toch elke keer wel weer dat je geweldige nieuwe mensen leert kennen (Danka en Sean!).
Het mooie van het leven in Chongqing is dat je binnen twee uur in een paar van de grootste Metropolen van de wereld bent. Ik heb inmiddels Shanghai, Beijing en Hongkong van mijn lijstje strepen.
Met een aantal collega’s en twee Duitse vrienden (Daniel en Jonas) zijn we een Australian Football team gestart en hebben onze eerste wedstrijd in Chengdu gespeeld, waarbij we beide Chengdu en Guanzhou van het veld afgeveegd hebben. Mocht ook nog de prijs voor grootste idioot in ontvangst nemen, maar ook de prijs voor speler van het toernooi voor Chongqing.
Mooie nieuwe ervaring en we gaan binnenkort weer meer spelen.
Chongqing is geweldig en elke dag verbaasd me wel weer iets. Fooi kennen ze niet en ze komen je achterna rennen om het wisselgeld terug te geven. Als er geen plek meer is voor het restaurant dan doen ze alle moeite om een paar auto’s te verplaatsen en daar een paar plastic stoeltjes en tafels neer te knallen. Kinderen kunnen hun naam halverwege het jaar veranderen. Taxi chauffeurs paffen erop los, maar zijn altijd zo vriendelijk om jou ook een sigaret aan te bieden en zo zijn er nog veel meer mooie dingen hier.
Het lesgeven en het werk op Yew Chung is nog steeds geweldig. Samen met mijn collega Luc (uit Zuid Afrika) vormen we een goed team en zijn we bezig mooie dingen te ontwikkelen.
Afgelopen week heb ik in het teken van de Chinese public speaking competition ook een speech gehouden in het Chinees ten aanzien van alle leerlingen. Ik moet nog veel leren, maar het toch maar even gedaan. Het Chinees is lastig met al haar tonen (1 woord kan wel 20 verschillende betekenissen hebben, afhankelijk van toon en context) maar het is ook ontzettend waarderend, wanneer je je verstaanbaar weet te maken op straat. Wie weet spreek ik het redelijk vloeiend over een jaar.
Ik begin Chongqing steeds beter te leren kennen en ik moet zeggen dat er geen stad op de wereld te vergelijken is met deze metropool. Een collega van mij vergelijkt het met de wereld van Bladerunner. Ik heb de film zelf nooit gezien, maar mocht je het gezien hebben dan heb je misschien een beeld.
Vriendelijke (starende) mensen, hotpot, berg/heuvelachtig, 30 miljoen inwoners, alleen maar hoogbouw (maar wel nog steeds veel groen) en random situaties maken de stad fantastisch.
Kort verhaaltje, maar het was een tijd geleden dat ik wat had geplaatst. Op 4 juli vlieg ik terug naar Nederland om daar voor drie weken weer van iedereen van wie ik hou te genieten, tot dan geniet ik hier volop en hoeven jullie je vooral geen zorgen te maken. Deze Kwakkel belandt altijd op zijn pootjes.
Chongqing… na negen maanden blijft ze me verbazen.
Ik moet zeggen dat ik hier wel op mijn plek zit. Ik geniet elke dag van m’n werk, leerlingen, collega’s, vrienden en de grootsheid van de stad.
Tot nu toe heb ik waarschijnlijk nog maar een honderdste van de stad gezien, dus dat belooft nog wat voor de komende tijd.
Wat ik tot nu toe heb gezien en heb gedaan mag ik niet over klagen, ik ben een gelukkig mens.
Na mijn fantastische tijd in Nederland in de kerstvakantie, brak een donkere periode aan in Chongqing. Veel smog (AQI boven de 200), koud en doorgaans kon je de lucht (laat staan de zon) niet zien. Niet om heel gelukkig van te worden, maar na vier weken was het tijd voor de Chinese New Year holiday.
Filipijnen was de bestemming en jullie hebben de foto’s wel op Facebook kunnen zien. Wat een fantastisch land en geweldige mensen. Snap het heel goed hoe Karin daar heeft kunnen vertoeven. Ik had het geluk om ook een kijkje te kunnen nemen in het weeshuis waar Karin gewerkt heeft. Het maakte me ontzettend trots op mijn zusje, wat zij daar bij de kinderen heeft achter gelaten. De kinderen waren ontzettend lief en verdienen het om in een goed gezin terecht te komen. Niet te vergeten dat ze het in de House of Refuge ook heel goed hebben met al hun “broertjes en zusjes”. Misschien was dit uitstapje wel het hoogtepunt van de Filipijnen.
Naast Manilla zijn we naar Bohol en Boracay geweest (twee hele mooie bestemmingen) en heb ik met de walvishaai gezwommen. Ik wist niet wat me overkwam toen ik voor de eerste keer oog in oog zwom met deze gigantische vissen. Het hoogtepunt van reizen is toch elke keer wel weer dat je geweldige nieuwe mensen leert kennen (Danka en Sean!).
Het mooie van het leven in Chongqing is dat je binnen twee uur in een paar van de grootste Metropolen van de wereld bent. Ik heb inmiddels Shanghai, Beijing en Hongkong van mijn lijstje strepen.
Met een aantal collega’s en twee Duitse vrienden (Daniel en Jonas) zijn we een Australian Football team gestart en hebben onze eerste wedstrijd in Chengdu gespeeld, waarbij we beide Chengdu en Guanzhou van het veld afgeveegd hebben. Mocht ook nog de prijs voor grootste idioot in ontvangst nemen, maar ook de prijs voor speler van het toernooi voor Chongqing.
Mooie nieuwe ervaring en we gaan binnenkort weer meer spelen.
Chongqing is geweldig en elke dag verbaasd me wel weer iets. Fooi kennen ze niet en ze komen je achterna rennen om het wisselgeld terug te geven. Als er geen plek meer is voor het restaurant dan doen ze alle moeite om een paar auto’s te verplaatsen en daar een paar plastic stoeltjes en tafels neer te knallen. Kinderen kunnen hun naam halverwege het jaar veranderen. Taxi chauffeurs paffen erop los, maar zijn altijd zo vriendelijk om jou ook een sigaret aan te bieden en zo zijn er nog veel meer mooie dingen hier.
Het lesgeven en het werk op Yew Chung is nog steeds geweldig. Samen met mijn collega Luc (uit Zuid Afrika) vormen we een goed team en zijn we bezig mooie dingen te ontwikkelen.
Afgelopen week heb ik in het teken van de Chinese public speaking competition ook een speech gehouden in het Chinees ten aanzien van alle leerlingen. Ik moet nog veel leren, maar het toch maar even gedaan. Het Chinees is lastig met al haar tonen (1 woord kan wel 20 verschillende betekenissen hebben, afhankelijk van toon en context) maar het is ook ontzettend waarderend, wanneer je je verstaanbaar weet te maken op straat. Wie weet spreek ik het redelijk vloeiend over een jaar.
Ik begin Chongqing steeds beter te leren kennen en ik moet zeggen dat er geen stad op de wereld te vergelijken is met deze metropool. Een collega van mij vergelijkt het met de wereld van Bladerunner. Ik heb de film zelf nooit gezien, maar mocht je het gezien hebben dan heb je misschien een beeld.
Vriendelijke (starende) mensen, hotpot, berg/heuvelachtig, 30 miljoen inwoners, alleen maar hoogbouw (maar wel nog steeds veel groen) en random situaties maken de stad fantastisch.
Kort verhaaltje, maar het was een tijd geleden dat ik wat had geplaatst. Op 4 juli vlieg ik terug naar Nederland om daar voor drie weken weer van iedereen van wie ik hou te genieten, tot dan geniet ik hier volop en hoeven jullie je vooral geen zorgen te maken. Deze Kwakkel belandt altijd op zijn pootjes.
-
03 Mei 2015 - 15:22
Lieke:
Keep up the good work! x -
03 Mei 2015 - 15:31
Janou:
Mooi geschreven weer Beestje! Wij gaan vanavond Bladerunner kijken dus. We zijn trots op je! Dikke kus -
03 Mei 2015 - 16:22
Mirjam Worm:
Hallo Wilbert, op de 1 of andere manier krijg ik je reisverslag .Mooi om te lezen , Juul zit op dit moment in Dubai, ik denk dat ze het op dit moment te druk heeft om te schrijven. We hebben kort gewoond in s'heerenbroek, maar wel mooie herinneringen eraan. Ik vergeet nooit dat ik Juul en Wiebe kwam ophalen en dat ze op een paard zitten, ik schrok me rot. Want tja ik en paarden liggen elkaar niet zo.
Fijn dat jullie dit allemaal mee kunnen/mogen maken. Groetjes daar en aan je familie, Mirjam -
04 Mei 2015 - 14:17
Engbert:
Dag.!!!!!!!!!
Inheb zojuist je verslag gelezen en ben onder de indruk.
Ke opa Willem was een klas en leeftijdgenoot en de Kwakkels hebben een gezondere plaats in mijn leven en hart.
God blessure you.
Engbert.
-
05 Mei 2015 - 07:41
Engbert:
Sorry voor de fouten!!!!!!!!!!
Maar je kunt het wel vertalen?
Enge Bert. -
05 Mei 2015 - 07:45
Engert:
Dus: GOD BLESS YOU. -
07 Mei 2015 - 19:59
Lotte:
Leuk verhaaltje weer! Dat van dat football team had je me nog helemaal niet verteld, tof! Ik zou je daar wel eens op het veld willen zien;)
Kijk nu al uit naar 4 juli!:)
Liefs!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
